Hollands Glorie op de Rijn

Nadat de Irene weer omgebouwd was om te slepen, gebeurde het zelden dat we zonder sleepschip voeren. In Rotterdam lag een hele voorraad schepen klaar, geladen met zonnebloempitten voor Mainz-Mombach. Iedere reis die wij deden, hing er een sleepschip achter en al gauw waren we een bekende verschijning met ons gesleep op de Rijn. Tussendoor gingen er ook nog sleepschepen naar Krefeld en Neuss. Deze werden daar gelost en moesten als ze leeg waren weer mee terug naar Rotterdam. Op deze manier hadden we meer dan genoeg te varen en te slepen. Vooral slepend met lege schepen misten we steeds meer een kopschroef. Dus werd er in oktober 1980 een kopschroef ingebouwd bij Van Tiem in Beneden Leeuwen.

Begin november kwam de Irene in de krant, omdat we toen vier lege sleepschepen van Neuss naar Rotterdam brachten. Zo'n grote sleep was in jaren niet vertoond en dit was de reis dat wij wel het meest gefotografeerd werden. Het was dan ook een apart gezicht zo'n grote sleep.

Afvarend aan de grens.
Hier kun je zien hoe groot de lengte van de sleep is, het geheel is zo'n 350 meter lang en 20 meter breed.

Onderweg met een sleep moest de Irene soms nog laden en dan bleven de sleepschepen wachten tot wij hiermee klaar waren. Meestal gingen wij in Andernach laden en voeren dan met een leeg schip achter ons naar Nederland. Het gebeurde ook wel eens dat wij met een schip vanuit Mainz-Mombach vertrokken en dat het zo lang duurde in Andernach, dat er in die tijd nog een sleepschip leeg kwam. Zo'n schip werd dan dikwijls door een voorspan(sleep)boot naar Andernach gebracht en bij ons erachter gehangen.

In Andernach brengt de voorspanboot Martinus, van Loh uit Trechtinghausen, de Richard VIII van Van Laack na, vanuit Mainz-Mombach en legt die langszij de Insula van De Bijl die bij ons al erachter hangt.

Als de sleep bij elkaar is, gaat het in de afvaart naar Rotterdam. Volaan vooruit in Gods naam.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van het slepen, zoals het bij ons bijna elke reis ging. Als ik hier verder over zou doorgaan, wordt het verhaal erg lang. Ik kan je verzekeren dat dit een interessante tijd was.

Er werd natuurlijk nog veel meer gedaan dan slepen alleen. Als er ergens een schip aan de grond zat, kwam mijn oom pas goed in zijn element. Als er dan getornd kon worden, wilde hij meestal wel een poging wagen om het vastgelopen schip los te trekken. Op enkele uitzonderingen na, is dat ook gelukt. Dan waren wij best wel trots op ons krachtige schip.

Soms waren er ook wel schippers van sleepschepen die hun auto mee wilde nemen. Wanneer wij leeg waren, ging dat meestal wel, want dan werden de auto's met behulp van de autokraan bij ons in het ruim geparkeerd. Over het gedoe met auto's in een ander hoofdstuk meer.

In de loop der tijd werd er het nodige aan het schip omgebouwd. We waren een goede klant bij Frans van Tiem in Beneden Leeuwen en bij Teun de Heus in Nijmegen. 

De Irene met sleep opvarend in Nijmegen met op de achtergrond Lent, zomer 1986

Het volgende deel gaat over verbouwen en andere zaken aan boord.