Nostalgie 1
Start Omhoog Volgende

 

Start
Wie ben ik?
Modelbouw
Ravenstein
Foto's
Links
Nostalgie

Gastenboek

Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op 28-02-13.

 

 

 

Uit mijn kinderjaren en schooltijd

nos1.JPG (63643 bytes)

nos2.JPG (18044 bytes)

nos3.JPG (19368 bytes)

Het sleepschip Alberdina in Weurt beneden de sluis met de sleepboot  Donald Duck, die zo heette omdat hij net zo eigenwijs was

Jong geleerd is oud gedaan!

Onze speelplaats in het ruim. De kraanmeester liet op de losplaats altijd een hoopje grind liggen. Daar mochten wij dan in spelen

spaarndam1.JPG (109285 bytes)

spaarndam2.JPG (96536 bytes)

nos4.JPG (19089 bytes)

In Haarlem in de Industriehaven teert "ome Jan" de zij van de Alberdina terwijl Pa die net terug is staat te kijken ca 1957

Pa komt in Haarlem in de industriehaven terug aan boord, hij glundert, dus hij heeft of een nieuwe reis of net de vorige reis afgerekend

Op het achterdek van de Alberdina in het grindgat van Swalmen ca 1955

nos6.JPG (10963 bytes)

nos5.JPG (10265 bytes)

nos7.JPG (41131 bytes)

En toen was hij stuk 03-01-1956

Nog steeds stuk 03-01-1956

Voor het eerst naar school en hij had er zin in! 07-09-1957

Uit deze tijd zijn heel weinig foto's overgebleven, die met mijn opgroeien te maken hebben. Deze selectie laat een beetje zien hoe ik als kind in de jaren 50 in een schippersgezin opgegroeid ben. Je moet je voorstellen dat er op dit schip in 1950 geen elektriciteit en stromend water was. 
Het drinkwater werd met een handpomp uit een tank naar het aanrecht gepompt. Het licht kwam van gas- en petroleumlampen. Op de Alberdina werd in 1964 elektrisch licht aangelegd, dat op accu's werkte. Er kwam ook een 220 V aggregaat, hetgeen voor die tijd ontzettend modern was.
Het werk voor een schippersfamilie was zwaar, dikwijls hadden ze geen matroos en moest de vrouw van de schipper in springen om bijv. de ruimen mee open en dicht te leggen of in een sluis het schip vast te maken. 
Alles wat we nu gewend zijn elektrisch te doen, gebeurde met de hand. Het maken van luiken was ook zo iets, een timmerman was dikwijls te duur, dus moest de schipper zelf zijn handen uit de mouwen steken. Soms mochten we dan meehelpen. Wat waren wij trots als we ergens een spijker in sloegen, hij er recht in kwam en wij niet op onze vingers geslagen hadden.

wordt vervolgd op Nostalgie 2